Napisała dla Was nasza specjalistka: Agnieszka Kiełbik – psycholog, psychodietetyk, psychoterapeuta

Drodzy rodzice! Zapewne większość z Was, odczuwa stres w swoim życiu. Czy to w związku z pracą, czy w związku z życiem codziennym. Nie raz „zjadają” nas nerwy przed ważnymi wydarzeniami, prezentacjami czy też w rozmaitych sytuacjach społecznych. Jednak czy zdajecie sobie sprawę, jak dużą dawkę stresu przeżywają Wasze dzieci? Przecież dzieciństwo to czas radości i zabawy, a szkoła miejscem, gdzie po prostu zdobywają wiedzę. Nic bardziej mylnego! Nasze dzieci są bombardowane przez sytuacje, które wywołują u nich permanentny stres.

Jak do tego dochodzi?

Jest wiele obszarów, które nie sprzyjają naszym potomnym. Zaczynając od szkoły, która jest miejscem, gdzie dzieci uczą się nowych rzeczy, nawiązują przyjaźnie, rozwijają umiejętności. Trudno się z tym nie zgodzić, ale.. Szkoła jest miejscem też, gdzie dzieci podlegają nieustannej ocenie. Ocenia się wszystko: to czy potrafią się czegoś nauczyć w określonym czasie, to, w jaki sposób się zachowują na lekcji- czy siedzą spokojnie w ławce, czy jednak nie i to, jak się zachowują na przerwie. A teraz Drogi Rodzicu przypomnij sobie swoją ostatnią sytuację, kiedy podlegałeś ocenie. Jak się wtedy czułeś/łaś? Byłeś zrelaksowany? Czy raczej zdenerwowany i napięty? No właśnie, a dzieci dzień w dzień przeżywają takie sytuacje. Codziennie są obserwowani i oceniani. A nie zapominajmy, że w szkole mają zachowywać się „grzecznie”, czyli mają być podporządkowani. Nie brzmi to jak miłe spędzanie czasu, prawda? Z tej perspektywy nie trudno zrozumieć, dlaczego dzieci czasami „źle” się zachowują w szkole lub tuż po niej. Uwzględniając to, że ich zdolność poradzenia sobie ze stresem jest bardzo często niewielka, zrozumiałe są trudności w zachowaniu. Umiejętność poradzenia sobie ze stresem jest jednym z podstawowych i niezwykle ważnych wyzwań i zadań dla dzieci. W tym zakresie jednak potrzebują pomocy dorosłego. Ćwiczenia czynią mistrza, również w zakresie umiejętności radzenia sobie ze stresem.

Jak pomóc swojemu dziecku rozładowywać stres?

1. Aktywność fizyczna

Uprawianie wszelkich form sportu jest niebywale pomocne w radzeniu sobie ze stresem. Dlaczego? Ponieważ walka ze stresem, to konieczność zajęcia umysłu czymś innym niż nękający nas problem. Trudno się zamartwiać sprawdzianem, kiedy musimy się skupić na wykonaniu jakiś ćwiczeń. W trakcie uprawiania sportu uwalniają się również endorfiny, czyli hormony szczęścia. Im więcej ich w organizmie dzieci, tym więcej mają siły i energii do działania. Ponadto wysiłek fizyczny relaksuje i poprawia wydolność organizmu, dzięki czemu pojawia się poczucie mocy sprawczej. Oczywiście można swoje dziecko zapisać na zajęcia sportowe, ale nie zapominajmy, że najcenniejsze będzie wspólne uprawianie sportu. Raz, że dzięki wspólnemu spędzaniu czasu, umocni się Wasza więź z dzieckiem, a dwa, że również Ty Drogi Rodzicu pomożesz sobie w walce ze stresem.

2. Zrównoważona dieta

Przeżywając stres, bardzo często czy dorośli, czy dzieci sięgamy po słodycze. Daje to oczywiście ukojenie, jednak chwilowe. Nadmiar cukru w diecie nie pomaga, bo raz, że zaburza naszą florę jelitową. A nie zapominajmy, że 70% odporności jest w jelitach, a dwa może doprowadzać do przyrostu masy ciała, co będzie dla Waszego dziecka dodatkowym źródłem stresogennym. Wzbogacajcie, zatem dietę swojego dziecka i swoją w dużą ilość warzyw, owoców, a starajcie się unikań dań gotowych, wysoko przetworzonych i słodyczy. Zachęcajcie dziecko do wspólnego gotowania, dzięki czemu znów umocnicie więź z nim i nauczycie je zdrowo się odżywiać.

3. Ćwiczenia uważności

Przez określenie uważności, mam na myśli umiejętność skupienia się na sobie, swoim oddechu, samopoznania i samoświadomości. Najistotniejsze w walce ze stresem jest to, aby go przerwać i zająć swój umysł czymś innym. Uważność można ćwiczyć w każdym miejscu i każdym czasie. Najprostszym ćwiczeniem, które możecie robić razem z dzieckiem, jest: Usiądź wygodnie na krześle lub podłodze, odłóż wszystko, czym się zajmowałeś/łaś. Zamknij oczy, skup się na swoim oddechu. Jaki on jest? Szybki i płytki? Czy miarowy i spokojny? A może jeszcze coś innego zauważysz. Postaraj się obserwować swój oddech, jak powietrze bez wysiłku wchodzi przez nos i wychodzi. Jakie ono jest? Ciepłe, zimne? Postaraj się pogłębić swój oddech – wciągając powietrze, licząc w myśli do 5, zatrzymując je chwile i następnie bardzo powoli wypuszczając ustami. Jak czuje się Twoje ciało? Czujesz się zrelaksowany? Tego typu ćwiczenie dobrze jest stosować codziennie, żeby nabyć umiejętność relaksowania swojego ciała i umysłu.

4. Udzielenie wsparcia w trudnych chwilach

Razem z dzieckiem analizuj sytuacje, które były dla niego trudne. Staraj się pomóc mu odnaleźć najlepsze rozwiązania i bądź przy dziecku, kiedy chce się wypłakać. Nie ma sensu mówić, że nic się nie stało, że da radę. Bo problemem są emocje dziecka, które chce, aby być usłyszanym. Potwierdzenie tego, że jest mu ciężko, bycie przy nim i wspólne szukanie rozwiązań, będzie dla niego najcenniejszym wsparciem z Twojej strony.

Agnieszka Kiełbik- psycholog, psychodietetyk, psychoterapeuta